گل محمدي اگر چه در شرايط اقليمي و طبيعي متفاوتي مي رويد ، اما با توجه به اهميت كيفيت اسانس آن ، براي دست يافتن به نتايج مطلوب تر ، اين گياه بايد در محيط ويژه جغرافيايي و طبيعي پرورش يابد. بطوركلي هرچه ارتفاع منطقه بيشتر وهوا سردتر باشد ودرنتيجه آب و هوا سرد و نيمه خشك در زمستان و معتدل و خشك درتابستا ن باشد ، بهترين محيط اقليمي براي پرورش آن ايجاد خواهد شد.
گل محمدي ازحيث درجه حرارت در دماي 15 تا 21 درجه بهترين رشد را دارد . چنانچه اختلاف درجه حرارت هوا بين شب و روز 5 تا 10درجه – به خصوص در انتهاي شب – باشد، اسانس بيش تري در گل ايجاد خواهد شد. البته نبايد فراموش كنيم كه اين اختلاف فشار بايد آهسته و منظم باشد ، در غير اين صور ت مناطقي كه با جريان باد رو به رو هستند، درتوليد گل مرغوب با مشكلي اساسي روبروهستند.
از نظر شرايط آبياري اصولا گياه سرخ ايران ، گياهي قانع وكم توقع معرفي مي شود و دوره آبياري آن در رنجي با دامنه 7 تا 21 روز در فصل تابستان متغير است و درمحيطي با بارندگي مناسب حتي به صورت ديم كاشته مي شود نهايتا درباره خاك لازم براي كشت آن بايد گفت : خاك لوم ، يعني مخلوطي از شن و رس كه خاكي سبك است با PH بالا و بدون شوري ، بهترين خاك است .
شايان ذكر است كه در پرورش گل محمدي ، اگر چه در وضعيت سخت محيطي اين گياه رشد مي نمايد ، بايد توجه داشت كه هر چه دوره هاي آب دهي كوتاه تر و تركيبات آلي خاك بيش تر شود، گل وزين تر و با اسانس بسيار بيشتر توليد خواهد شد ، طبق تجارب به دست آمده درقمصر، دوره آبدهي نبايد حتما به تابستان منحصر شود، بلكه آبياري گياه در فصل زمستان وخاصه در موقع برداشت محصول ، بسيار در بازده توليد مؤثر خواهد بود.
در مجموع گل محمدي از شرايط بسيار ساده وكم هزينه اي در مراحل كاشت ، داشت و برداشت برخودار بوده ، از هر حيث به نسبت ديگر محصولات ، مواد حاصل از آن از جمله گلاب ، از ارزش افزوده و سودآوري بالايي – نسبت به هزينه آن – برخوردار است.